• Het verhaal van de O12-1 seizoen 2019-2020 begint eigenlijk in maart 2019. Dat is de tijd dat de trainers nadenken over wat ze gaan doen in het nieuwe seizoen. De trainer van de O11-1 had wel oren naar een verlenging, maar bij welk team…dat wist-ie niet zo zeker. De technische commissie én de Raad van Bestuur van de O11-1 waren echter zeer tevreden en met vereende krachten werd trainer Wim ook voor het nieuwe seizoen, de O12-1 in 2019-2020, vastgelegd. Tot nog toe had elk seizoen een andere trainer voor deze groep gestaan, dus misschien was een keertje continuïteit ook wel goed. En je weet nooit wat je krijgt en als wat je hebt goed is, waarom zou je dan veranderen? De trainer tekende zijn contract en vertrok…op vakantie. Eenmaal terug was de O11-1 door de UCL in pole-position gemanoeuvreerd voor het kampioenschap in de hoofdklasse F, welke met glans werd binnengesleept. Na alle festiviteiten begon het seizoen van de verandering. Een nieuwe selectie moest worden samengesteld en de technische commissie en RvB werden aan het werk gezet. Voor het tweede achtereenvolgende jaar raakte de groep een speler kwijt aan een BVO (dit keer Ajax, na AZ) en ook de trainer had nog wel wat wensen. Nu is de transfermarkt in het betaalde voetbal al niet makkelijk en overzichtelijk, maar die van de spelers met geboortejaar 2008 is een echte jungle. Talent wisselt net zo makkelijk van club als van (voetbal)kousen en is zo ongrijpbaar als water. Maar wonderbaarlijk genoeg werden via schimmige zaakwaarnemers binnen het Amstelveense zowaar twee toppers gevonden en zelfs van buiten Amstelveen werd een talent aangetrokken. Liefst 3 nieuwe spelers zorgden dus voor een frisse wind in de groep van 7 spelers en de trainer die overgingen van de O11-1 naar de O12-1. De zomervakantie brak aan, iedereen waaierde uit over de wereld en het was wachten op augustus…

    Een week voor het einde van de schoolvakantie begon dan het avontuur van de O12-1. De eerste twee trainingen werden nog niet met de hele groep afgewerkt en ook bij het eerste oefenpotje, een onderlinge ‘wedstrijd’ met de 'hele' O12-selectie was nog niet iedereen aanwezig. Maar op de eerste maandag na de schoolvakantie was de groep compleet! En dat was maar goed ook, want op de laatste zaterdag van augustus startte de bekercompetitie. In de O12-categorie gaan er dit jaar liefst 3 competities gespeeld worden; eerst een bekerpoule van 8, waar alleen de winnaar doorgaat en daarna volgt een herindeling voor het najaar en dan na de winterstop nog een herindeling, voor het voorjaar. De bekerindeling is vooralsnog niet op kracht, maar enigszins regionaal georiënteerd, zodat er (nog) niet teveel reistijd is. Overigens is er in dat opzicht wel iets bijzonders aan de hand in deze leeftijdsklasse; niet elke vereniging heeft een O12-team, of heeft net als Roda de sterkste spelers uit 2008 daar in rondlopen. Bij AFC spelen de sterksten uit 2008 al 2 jaar in de O13 (en dus op een heel veld), bij buurman Amstelveen is helemaal geen O12, maar speelt alles in de O13, Buitenveldert heeft spelers uit 2009 in de O12-1 gegooid en DCG, in het voorjaar van 2019 nog glansrijk kampioen van de sterkste O11-klasse heeft zich nu 2 klassen lager ingeschreven…

    Dus het is eigenlijk een beetje gokken op de weerstand die je krijgt. Op het veld doen al die bespiegelingen er uiteraard niet toe, daar moet het gewoon gedaan worden. En zo brak een stralende zaterdag 31 augustus aan, waar op het eigen Roda’23-sportpark Bovenkerk om 2 minuten voor 9 uur werd afgetrapt tegen Overbos. Met een complete en fitte spelersgroep? Nee, helaas; eentje had zich ’s morgens ziek gemeld en een ander had de dag ervoor een mooie stunt uitgehaald op zijn skateboard…, maar daarbij wel zijn sleutelbeen gebroken...bleek 2 weken later!

    Dus met aanvulling uit de O12-2 moest het gebeuren, tegen het qua kracht onbekende Overbos uit Hoofddorp. Hoewel in de lengte de O12-1 van Roda in de zomerstop goede zaken had gedaan, rust en zonlicht doen groeien en 1 van de nieuwelingen was ook meteen de langste van het stel, waren ze bij Overbos allemaal lang en stevig, een fenomeen wat je wel vaker ziet bij ploegen uit de polder. De ploegen tastten elkaar voorzichtig af, zo onbekend als ze voor elkaar waren. Zo gebeurde er de eerste 10 minuten niet veel, totdat Roda besloot iets meer daadkracht te gaan tonen. Hoewel in een nieuwe samenstelling, vonden de heren elkaar redelijk makkelijk en het doel van Overbos werd onder vuur genomen, maar het vizier stond nog niet op scherp. Paal en lat werden geteisterd, voordat de toegenomen en aangetrokken lengte zich uitbetaalde; uit een corner werd de eerste goal van het seizoen, met de neus…, binnen gewerkt. Overbos was misschien fysiek sterk, maar kwam voetballend tekort. Dat hadden de heren van Roda nu ook door, en vlotjes werd er afstand genomen. Mede door liefst 5 goals van Ridwan werd er met 9-0 gewonnen.

    Altijd lekker zo’n eerste, ruime overwinning, ook nog met de nul, dus goed voor het zelfvertrouwen. De derde week werd er weer fris 2 keer getraind en toegewerkt naar de 2e bekerwedstrijd, tegen RKDES. Deze tegenstander was wel bekend, want daar was vorig seizoen ook in de beker tegen gespeeld. Toen was er dik gewonnen, dus onderschatting lag op de loer. En hoewel daar zowel op woensdag als op zaterdag door de trainer voor was gewaarschuwd, leek dat toch in de koppies geslopen. RKDES, uit de polder en dus best weer fysiek, trad, blijkbaar de vorige wedstrijd indachtig, tegen Roda aan in de beste Co Adriaanse-traditie; een kerstboom opstelling van 4-2-1, waarbij die ene spits met lange ballen gezocht werd en het mocht uitzoeken. Dat lukte hem zowaar een keer in de eerste helft, waardoor de eerste tegengoal van dit prille seizoen ook genoteerd was. Roda stelde er bitter weinig tegenover. In een veel te laag tempo werd de oplossing veel te vaak door het midden gezocht, waar het met 6 of 7 tegenstanders natuurlijk veel te druk was. De paal werd nog wel twee keer geraakt, maar voor de rest was het niet best. Een donderspeech van de coach met een dreigende donderwolk op de achtergrond zorgde voor lichte verbetering in de tweede helft. De donkere bewolking trok weg en de zon ging schijnen, gelukkig ook een beetje op het veld. Dave zorgde met drie intikkertjes, maar je moet er wel staan, voor de ommekeer, terwijl Ridwan met een knappe individuele actie en Xavier koppend uit wederom een corner de score nog enigszins aanzien gaven, het werd toch 1-5. Gelukkig speelde het hele team een beetje beter, deze tweede helft. De enige die echter op 2 goede wedstrijden kon terugkijken, was keeper Viggo, die blijkbaar op zijn stage bij Volendam volop goede tips heeft gehad van Zoetebier.

    In week 4 ging het in de groepsapp van de jongens zelf vooral over de score van poulegenoot Sporting Martinus tegen de aankomende tegenstander, HBC Heemstede. Liefst 15-0 was het geworden, maar de Roda-heertjes vonden dat ze daar wel overheen konden. Nou, bewijs dat dan maar! Enigszins onthand, 2 afwezigen dus met precies 8 man, leverde de eerste minuut na de aftrap meteen twee kansen op, maar die gingen er helaas niet in. Prompt leverde de eerste tegenstoot van HBC door miscommunicatie in de laatste lijn een tegentreffer op. En dat bracht Roda danig van het pad. Als 20-0 het plan is, dan is een tegentreffer natuurlijk niet de bedoeling. Dat HBC dat niet begrepen had…Met veel moeite werd een 2-1 voorsprong genomen, maar HBC bleef gewoon lekker tegenstand bieden. Het werd 2-2, 2-3, 3-3 en het was rust. De jongens werden op scherp gezet en het werd 4-3 door Tycho, maar HBC kwam gewoon weer vrolijk langszij, 4-4. Roda knokte wel, deels tegen HBC, maar vooral tegen zichzelf. Roda maakte 5-4 en het was even rust tussen blokje 3 en 4. HBC bleef er in geloven, want de achterstand was ten slotte maar een goal, en dat geloof werd luidkeels beleden. Gelukkig voor de meest wat oudere toeschouwers legde Xavier in blokje 4 heel snel zijn 3e en 4e in het netje en was het bij 7-4 echt beslist. Nu was het freewheelen en werden er nog wat kansen gemist, voordat Tycho het uitroepteken plaatste.
    De eerste maand O12-1 zit er op. De resultaten zijn goed te noemen met 3 overwinningen, maar het spel kan nog zoveel beter. De O12-1 kan volgens mij heel goed voetballen, maar vooralsnog durven ze dat niet te laten zien. Om acties te kunnen maken en doelpunten te kunnen scoren, zul je toch vooral de bal moeten willen hebben en dat schort er nog wel eens aan…Genoeg ruimte voor verbetering nog, maar dat is alleen maar goed. Trainer Wim, Viggo, Tannin, Noah, Dave, Xavier, Freek, Ridwan, Tycho, David, en Dean, succes en vooral heel veel plezier en dit seizoen!