• In de achtste finale van de bekercompetitie was afgelopen zaterdag WV HEDW (Wilhelmina Vooruit - Hortus Eendracht Doet Winnen) onze tegenstander op vijandelijk terrein; Koploper in de derde divisie A.

    Ietser later dan gepland startte Roda de wedstrijd scherp en met een gezonde dosis wedstrijdspanning, ook al wisten de jongens donders goed dat het vandaag moest gebeuren.
    Het eerste schot was van Maurinho, daaropvolgend eentje van Alex. Allebei nog niet waar de keeper zenuwachtig van werd, maar toch de eerste speldenprikjes. Een diepe bal van Daan vond onze aanvoerder Max, maar zijn vervolg had geen gevolg. Dat WVHEDW een zeer sterke tegenstander zou worden, was bij iedereen bekend. De eerste de beste echte aanval van hen, zorgde voor de 1-0 achterstand. Een aanval over hun rechterkant werd knap binnengeschoten met een schuiver in de linkerhoek. Een tweede grote kans volgde in rap tempo, maar ging voor het doel van Steijn langs. Een prima redding van onze goalie, na een snelle counter, hield ons in die fase op de been. Zonder dat we er echt erg in hadden, bleek Alex na een overtreding op het middenveld, een gele prent te hebben ontvangen van de prima leidende jonge arbiter.

    Maurinho bleef op dreef op de rechterkant. Goeie aanvallende acties, alleen nog zonder resultaat. Jammer genoeg en tikkeltje onnodig na balverlies op het middenveld, lag de 2-0 in het netje na een snelle steekbal door het midden en prima afronden van de aanvaller. Wat volgde, en dat is het een compliment waard, was een periode van mouwen opstropen en de moed niet opgeven. Niet altijd goed spel, zeker niet, maar wel kop omhoog en strijden. Dit leidde indirect tot de aansluiting. Omdat Cas vrije man was aan de linkerkant, nam hij deze vrijheid en stoomde op tot in de 16 van WVHEDW. Een licht vergrijp was voldoende voor de scheidsrechter om de bal op de 11 meter-stip te leggen. Nadat Daan de bal had neergelegd, schoot hij onberispelijk in de linkerbovenhoek, 2-1. Dit gaf de burger moed.. een diepe bal van Daan op Mik kon door laatstgenoemde tot corner worden verwerkt. Deze corner zorgde nog niet voor het gevaar wat de volgende corner wel deed. Na goed voorbereidend werk van Maxim kon Daan uit een corner het boven-hoofd van Mylan bereiken. Een schamp kopbal kon door de keeper op de lijn worden gered. We worden beter, steeds beter, want ook Mik had nog een schot op goal. Wederom de keeper die redding brengt. Valk voor rust nog een grote kans voor de thuisploeg, maar gelukkig kon er met een kleine achterstand worden gerust.
    Hoe enerverend de eerste helft was, hoe kalm en weinig hoogstaand voetbal met name het eerste deel van de tweede helft was. Het venijn zat m duidelijk in de staart. Over en weer wat kansjes, schoten uit tweede lijn, maar geen doelrijpe kansen. Roda rook de kans op de gelijkmaker nadat Daan doorbrak en werd neergehaald door Liv, de verdediger van Wilhelmina Vooruit. Vrije trap en rood! Het schot was hard zeker, te hoog.. ook zeker. Geen gelijkmaker maar wel weer een goede kans en spirit om te jagen op die, terechte, gelijkmaker. Waar doorgaans in een wedstrijd de tweede helft de onze is, droop nu natuurlijk ook de klasse van de tegenstander eraf door gevaarlijke uitbraken.
    En toch gebeurde vlak voor tijd (later meer hierover!) waar we allemaal op hoopte. De bevrijdende 2-2 van de voet van Mik, hard en hoog over de keeper. Vecht thuis maar uit Willem of er een overtredinkje aan vooraf ging:). Boeit niet… de bal zat erin en alles kon weer gebeuren. Zoals ik al aangaf was dit vlak vóór tijd. Wat ook nog vlak voor tijd was een uitbraak van WV HEDW waar een corner uit volgde. De corner werd hard en knap ingekopt door een vrijgelaten speler. 3-2 en de genadeklap. De 4-2 vlak voor tijd was er alleen eentje voor het scorebord, gemaakt door de rappe buitenspeler en leerling van een van onze ouders. Bij navraag bleek de wedstrijd 2 x 35 minuten geduurd te hebben. Regel bij knock-out duels in dit stadium van de bekercompetitie. Dat werd verteld in ieder geval. Het handboek van de KNVB erop openslaand, is dit ook al de tijdsduur bij JO13-1 eerste divisie. Wat als! Wat als het 2 x 30 minuten was! Maar goed, laten we niet zuur eindigen en aangeven dat we weer gestreden hebben en ons mannetje hebben gestaan tegen de koploper van de derde divisie. Een niveau waar we meermaals hebben bewezen dit aan te kunnen. Op naar komende week, de reguliere competitie waarin ook weer gewonnen moet kunnen worden tegen Hollandia 13-2. Tot dan.